Een teken van leven!

Mwabuka buti (goedemorgen in Tonga)

Het is weeral een hele tijd geleden dat ik nog een blogbericht heb geschreven.
Ik weet het, maar het komt echt wel door het vele werk.  =)

Maar dat is langs één kant ook goed nieuws, want nu kan ik jullie super veel vertellen!

Ondertussen zijn onze 2 lesweken bij de 2ejaars studenten van ECE (early childhood education) afgelopen. Het volgen van de lessen met de ECE studenten was heel interessant.
Doordat we alle lessen volgden die de studenten ook volgen kregen Nele en ik een zeer goed beeld van wat de leerlingen moeten kennen en kunnen. Er waren veel overeenkomsten met de leerstof vanuit mijn eigen opleiding in België. Alleen gebruiken ze hier natuurlijk geen PowerPoints, handboeken of laptops tijdens de les. De leerkracht schrijft de leerstof op het bord en de leerlingen moeten dit overnemen. Wel wordt de leerstof achteraf nog besproken en soms zelfs ingeoefend aan de hand van een rollenspel. Dit was zeer leuk om te zien en vooral om mee te spelen!

Nu zijn we reeds 2 weken stage aan het lopen op de DALICE pré-school en zijn we ook gestart met ons “low cost-material”-project. De bedoeling van ons project is om, aangepast aan de noden van de kinderen en de kleuterschool , low-cost leer en les-materiaal te ontwerpen. Nele en ik hebben gekozen om een activiteiten-doos te maken. Hierin zullen we dan aan de hand van 10 verschillende thema’s, waarover de kinderen doorheen het jaar leren, activiteiten ontwerpen die de leerkrachten kunnen gebruiken tijdens het lesgeven. 

Even een update van ons project:  we hebben een doos kunnen bemachtigen, woehoe! Deze is ondertussen al versierd met felle kleurtjes zodat het de kinderen aantrekt. Ook hebben we reeds alle activiteitenfiches uitgetypt en al 20 muziekinstrumenten gemaakt vanuit blikjes, flesjes, stokken, kroonkurken, en nog veel meer low-cost- materiaal. (nu snappen jullie misschien beter waarom jullie zo lang moesten wachten op een blogbericht ;) )

Ook voor mijn school in België moest ik veel taken maken, maar gelukkig ben ik niet in de Afrikaanse tijd blijven hangen en heb ik alles op tijd kunnen indienen! Voor iedereen die me goed kent;  ik ben dus zeker en vast al verbeterd in het managen van mijn tijd. ;)

Even tussendoor: normaal gezien zouden Nele en ik ook 3 weken stage lopen op een community- kleuterschool. Dit zijn schooltjes die niet worden ondersteund vanuit de regering. De mensen uit de gemeente staan dus zelf in voor deze scholen. Dit wil dan ook zeggen dat de leerkrachten die er lesgeven geen opleiding gekregen hebben.
Ze beslissen gewoon van de ene dag op de andere om een leerkracht te worden. Na onze eerste week observeren hebben we dan ook enkele zeer rare en shockerende dingen gezien, zoals de omgang van de leerkrachten met de kinderen.
De kinderen worden bijvoorbeeld gedrild om bevelen op te volgend en complimentjes geven aan de kinderen is “not done”. Dit was voor ons natuurlijk een hele grote aanpassing.
Aangezien we echter maar 3 weken de tijd hadden om een verandering te maken in de school, merkte ik dat we hier echt niet genoeg tijd en misschien ook nog net niet genoeg ervaring voor hadden. Na een gesprek met onze projectmanager van VVOB, onze mentor van DALICE en mijn stagebegeleider van Karel de Grote-hogeschool hebben Nele en ik besloten om onze stage op de community-school stop te zetten en 2 extra weken op de DALICE kleuterschool stage te lopen.  

Dit bracht dan weer als voordeel dat we nog een extra project kunnen uitvoeren op DALICE.
Maar die ene week stage die we op de community-school gelopen hebben heeft zeker wel mijn zicht op het onderwijs in Zambia verruimd. 

In de kleuterklas van DALICE beleef ik momenteel trouwens een super leuke tijd.
In het begin observeerde ik enkel in de 2 kleuterklassen maar ondertussen kennen de kinderen mij ook als een juf, en ik begin de kleine schatten ook steeds beter en beter te kennen.
Toen ik een gesprek had met de leerkrachten van de kleuterschool over mijn functie als pedagogisch coach zeiden ze mij dat ik voor hun niet enkel een pedagogisch coach was maar ook een echte kleuterjuf. Ze vertelde mij dat ze in het begin dachten dat ik studeerde voor kleuterleerkracht omdat ik het in de klas zeer goed deed met de kinderen. Ook vertelde de leerkracht dat  ze mij vanaf nu juf Shimunia zullen noemen. (Shimunia is trouwens een algemene naam voor een meisje die een zus heeft.) Jammer genoeg zal dit wel niet zo op mijn diploma komen, maar dit is natuurlijk wel een super mooi compliment! =D 

De leerkracht vertelde ook dat als ik deze opleiding afgerond heb, ik altijd mocht terug komen naar Zambia om mijn diploma voor kleuterleerkracht hier te komen behalen. Maar aangezien ik dat waarschijnlijk niet zal kunnen waarmaken heb ik met de leerkrachten afgesproken dat ik vanaf volgende week ook enkele lessen zal geven aan de kleuters. Ik ben er zeker van dat dit prachtige ervaringen zal opleveren die ik zeker nog zal kunnen gebruiken. Ik ga hier dus nog veel leren! =)

En omdat het spreekwoord zegt: na inspanning komt ontspanning kan ik ook enkele super toffe ervaringen met jullie delen:

 In het weekend gaan Nele en ik graag op restaurant. In het begin wisten we echt niet waar naartoe, maar na enkele weken hebben we echt super toffe restaurantjes gevonden.
Om daar te geraken moeten we natuurlijk wel een taxi nemen, en al snel hadden we een nummer van een betrouwbare taxi gekregen van één van de Zambiaanse meisjes die bij ons wonen.
Toen wisten we echter nog niet dat er 2 soorten taxi’s bestonden, namelijk de blauwe taxi’s, dit zijn boeking-taxi’s die je thuis komen ophalen en ook weer terug thuis afzetten voor 40 Kwacha (omgerekend in euro ongeveer €5,70) maar er zijn ook sharing-taxi’s die je gewoon langs de weg oppikken en je deelt met andere mensen die de taxi laten stoppen. Deze taxi’s kosten slechts 5 Kwacha per persoon (omgerekend in euro ongeveer €0,70)
Van zodra we dit wisten was het voor ons natuurlijk snel beslist wat we de komende weken zouden doen. En moeilijk te vinden zijn de sharing-taxi’s zeker niet. Het enige dat we moeten doen is langs de kant van de weg lopen, even achter ons kijken en er stopt vrijwel meteen een taxi om ons een lift te geven. Heel handig!

Nog een grappig weetje hierover: onlangs deden we per ongeluk 2 taxi’s stoppen omdat we niet goed wisten of de eerste taxi zou stoppen. Toen de taxi’s een paar meter verder achter elkaar stopten wisten we niet goed wat we moesten doen, aangezien de eerste taxichauffeur al meteen uitstapte om naar ons te roepen dat we bij hem moesten instappen omdat we hem eerst lieten stoppen. Omdat we dit voor de 2^e taxi dan ook weer zo sneu vonden hebben Nele en ik beslist om op te splitsen en dan maar ieders in 1 taxi te stappen.
Het was wel een grappig zicht om de taxi’s naast elkaar te zien stoppen op dezelfde locatie en we beiden uit een andere taxi stapten.  Nu weten we dus ook dat we in het vervolg een beetje oplettender moeten zijn. Maar eerlijk, de handgebaren van de Zambiaanse taxichauffeurs zijn echt niet altijd duidelijk. ;)

Net zoals sommige menukaarten van de lokale restaurantjes soms echt niet duidelijk zijn! Zo hadden we onlangs als voorgerecht gebakken rupsen besteld, per ongeluk wel te verstaan! Maar onder het moto: wij zijn nu toch in Afrika, staken we dapper een rups in onze mond, en eerlijkheid boven alles: het was écht niet lekker. =D We hebben er nog enkele geprobeerd uit beleefdheid, maar daarna toch maar het bordje vriendelijk terug aan de ober gegeven.

Ook zijn we reeds 1 van de 7 wereldwonderen gaan bezichtigen: The mighty victoria falls. Het was echt super indrukwekkend om al dat water naar beneden te zien storten. Natuurlijk had ik er niet bij nagedacht dat ikzelf ook wel eens nat zou kunnen worden, en stond ik daar in een wit topje. (Typisch ik ;).) Helemaal doordrenkt natuurlijk, maar toch een super ervaring! Als ik er de tijd voor vind ga ik zeker nog eens terug gaan. 

Het weekend daarna wouden Nele en ik iets écht spectaculair gaan doen, dus kozen we voor wildwater-raften op de zambezi-river.

We waren super enthousiast en hadden er erg veel zin in. Toch had ik het zelf een beetje onderschat, want al bij de eerste stroomversnelling kapseisden onze raft en  lagen we met z’n allen in het diepe water. ( waar dus ook krokodillen zwommen =D.) Gelukkig hebben we geen last gehad van de krokodillen en hebben we een super dag gehad. We hebben zelfs sommige stroomversnellingen al zwemmend gedaan!
Weer een avontuur erbij dus.

Zondag zijn we terug de stad in gegaan en hebben we de lokale marktjes afgeschuimd. Het was echt verbazingwekkend om te zien wat de lokale mensen allemaal maken met afval en dingen die ze op straat vinden. Aangezien ik zo onder de indruk was kon ik natuurlijk niet anders dan enkele leuke souvenirtjes te kopen voor de thuisblijvers. =)

Nog even een tip voor iedereen die van plan is een buitenlands avontuur aan te gaan: informeer je op voorhand voldoende over het aanschaffen en verlengen van een VISUM. Nele en ik hadden dit blijkbaar niet goed genoeg gedaan en hebben veel problemen ondervonden om ons visum te verlengen.
Maar zoals ik altijd zeg: alles komt altijd goed. En inderdaad, nadat we de juiste persoon op de juiste plaats op het juiste moment tegenkwamen is het gelukkig helemaal in orde gekomen. Ik mag nu zelfs tot het einde van Juni in Zambia blijven!
Voor iedereen die nu even in paniek schiet: geen zorgen, ik kom nog steeds eind April terug naar België om de rest van mijn 3^e jaar pedagogie van het jonge kind af te maken. =)

PS: vanaf mijn volgend blogbericht zal ik Draakje aan de kleuters voorstellen en hij zal vanaf dan ook actief participeren in de kleuterklas. Ik kijk er alvast naar uit hoe hij het zal kunnen vinden met de lieve schatten van de DALICE kleuterschool.

Zo, ik denk dat ik voorlopig alles verteld heb!

Vele zonnige groetjes vanuit het prachtige Zambia en tot snel!